Amazing Grampians

De vakantie zit er weer op helaas, maar wat een goede vakantie is het geweest. Zoals verteld dus een geslaagde bbq gehad met kerst, en oud en nieuw mocht er ook wezen. Tussen kerst en oud en nieuw hebben Jacques en ik eerst nog een nieuwe looproute gedaan die dwars door de stad ging. We kenden dus eigenlijk bijna alles al, maar het blijft toch leuk om net even te weten wat je ziet en soms zijn er wat details die je daarvoor nog nooit opgevallen waren. Bovendien was het de dag dat ik voor het eerst (ja echt) bij de Subway geluncht heb. Niet slecht!

Dan Oud & Nieuw. 31 december begon vrij beroerd. Ik wist dat ik werken moest, maar had niet verwacht dat dat tot 6 uur 's avonds zou zijn. Kortom, een hele werkdag dus. Aan de andere kant wel een inzichtje gekregen in het betalen van de salarissen, wat natuurlijk wel weer gunstig is! Na het werk was het tijd om er een mooie jaarwisseling van te maken. Helaas konden veel van m'n vrienden niet 's nachts aanwezig zijn in het centrum, maar met Camille en Jacques hebben we er een geslaagde avond/nacht van gemaakt. Eerst een iets uitgebreider diner met als voorafje gevulde eieren (6 met Camilles vulling, 6 met mijn vulling - mijn vulling was niet slecht, alleen een beetje zoet door de mayo hier), als hoofdgerecht weer zelfgemaakte schnitzel, aardappeltjes uit de oven en sperziebonen (wie mij kent weet dat ik hier echt gelukkig van wordt) en als toetje chocolademousse, ook gemaakt door Camille. Was erg lekker. Bovendien vonden Jacques en ik het leuk om elke avond iets nieuws proberen te koken, dus we hebben alle varianten met aardappelen zo onderhand wel gehad ;) Camille is onze chef toetjes en salades.

's Nachts was het tijd om de stad in te trekken voor het vuurwerk. Na de bomen en gebouwen rondom de grote pleinen te hebben gezien, besloten we dat het beter zou zijn om vanaf een brug te kijken. Dat was inderdaad een goed idee - ware het niet dat het vuurwerk zelf niet echt om over naar huis te schrijven was. Nu ben ik de beroerdste niet, dus schrijf ik er toch maar even over naar huis. Ofwel had ik beter in Sydney kunnen zijn, waar echt een vuurwerkshow is, ofwel had ik beter in Nederland kunnen zijn, waar ook veel vuurwerk de lucht in wordt geschoten doordat iedereen het mag afsteken. Ik weet dat ook hier discussies over aan de gang zijn, maar laat het alsjeblieft niet verboden worden! Hier in Melbourne werd vanaf een aantal gebouwen rondom waar wij stonden voor 10 minuten vuurwerk afgestoken, waarbij het meer een opeenvolging was van wat vuurwerk, dan dat het echt een show waarbij het vuurwerk elkaar aanvulde. Had beter gekund dus! Desalniettemin toch een belevenis opzich om ook het nieuwe jaar in t-shirtje in te gaan. Het nieuwe jaar die voor mij 10 uur langer zal gaan duren!

En dat nieuwe jaar is zéér goed begonnen. Van 2 tot en met 4 januari zijn Jacques, Camille en ik naar de Grampians geweest, een natuurgebied ten westen van de Great Ocean Road. 2 januari 's ochtends om een uur of 10 reden we weg met onze Kia Rio huurauto (beter dan niks) en 4 januari om half 6 's middags leverden we hem weer in. Moe, maar zeer voldaan! De eerste dag reden we een kleine 300 km naar onze bestemming. Halverwege nam ik het stuur over van Jacques, om te ervaren hoe het is om links te rijden. Nou, dat valt alles mee! Vervelender is dat je versnelling aan de linkerkant zit en dat je knipperlichten juist aan de rechterkant zitten. Met de ruitenwissers aan de 'gewone' linkerkant is het me aardig gelukt de ramen onbedoeld extra schoon te maken. Daar aangekomen kregen we tot onze verrassing een eigen bungalowtje met 3 stapelbedden, een badkamertje en dus geen andere gasten. Perfect dus!

Om onze tijd zo goed mogelijk te benutten gingen we de eerste dag maar meteen de Grampians verkennen. Een aantal lookouts en een kleine waterval waren een goed begin. Het hoogste punt van de Grampians (Mt William) was een goede afsluiter! Het was ons verteld dat je hier heel mooi de zonsondergang kunt bekijken - het was echter een hele klim. Erik, Maarten, Jasper, ik denk dat het vergelijkbaar was met onze klim in Cala de Canyelles wanneer we terugkwamen van het strand, maar dan over het algemeen ietsje minder steil en langer. Jullie kunnen dus wel een beetje bedenken hoe erg het was. Hoe dan ook, het was de moeite waard om de uitzichten daar te zien. Helaas was het niet heel zonnig die dag, dus wat we vooral zagen was een licht gekleurde hemel boven de bergen. De weg terug (nadat het teruglopen naar de auto zeker twee keer zo snel ging) was echter de moeite méér dan waard. Het was de eerste keer dat ik (eindelijk) kangoeroes (of liever gezegd wallaby's (kleine kangoeroes)) heb gezien! Gewoon midden op de weg, of wegspringend uit de berm - erg bijzonder! En als hoogtepunt een heel grasveld vol met kangoeroes die niet bang waren om op de foto te gaan.

De volgende dag gingen we bijtijds ons bed uit om achteraf gezien de beste dag te beleven. Verschillende stops brachten ons bij looproutes met als hoogtepunten de Pinnacle, de Mackenzie Falls en de Hollow Mountain. De Pinnacle was een redelijk lange looproute over rotsen met als finish een rots waarbij het mogelijk was om op het randje te gaan staan achter een railing. Zeer mooie uitzichten! De Mackenzie Falls is de grootste waterval van de Grampians, die zowel van bovenaf als vanaf de grond bekeken kon worden. Zelfs in de zomer stort er nog een aardige berg water naar beneden. De Hollow Mountain was ons 'toetje' van de dag. Eerst moesten we offroad naar de berg rijden - snelheidslimiet was 70 km/u, maar met onze flitsende Kia Rio leek het ons toch verstandiger om een bescheiden 20 km/u aan te houden. Vervolgens kwam de klim die volgens internet gemiddeld genoemd mocht worden - dat hebben we geweten. Het begon inderdaad als gemiddeld, maar eindigde als een steile klim waarbij handen en voeten nodig waren, waarbij een dodelijke val soms op zo'n 2 meter lag te loeren en waarbij de wind m'n nieuwe hoed stevig op mijn hoofd deed drukken of hem eraf dreigde te blazen. Ondanks dit, geweldige belevenis! Opnieuw mooie uitzichten, en ook geslaagde foto's van het klauterwerk. En als toetje dit keer weer kangoeroes (dit keer écht kangoeroes) op de terugweg. Deze keer wel schuw genoeg om weg te springen wanneer we uit de auto kwamen, maar dat levert toch ook weer mooie beelden op van springende kangoeroes.

De laatste dag deden we nog 1 looproute om vervolgens terug te keren naar Melbourne. Deze looproute was 'moeilijk', maar was vooral lang en dus niet overdreven moeilijk. Onderweg echter een Aussie egel tegengekomen die mieren aan het eten was, dat is nog eens bijzonderder dan een geplette egel op de weg in Alphen aan den Rijn. Zo zie je ze niet vaak! Nu had ik na de eerste dag aardige spierpijn in mijn heup (vreemde plaats - waarschijnlijk niet meer gewend om actief te doen of een verkeerde beweging gemaakt), dus zeker de derde dag ging ik als oude man door het leven. Dat was dus een kwestie van gewoon doorgaan en niet zeuren.

Het huurbedrijf heeft als standaard dat de auto leeg wordt aan- én afgeleverd. Kortom, je moet retegoed je best doen om dat ding zo leeg mogelijk terug te geven, zonder dat je vroegtijdig stil komt te staan. Gelukkig is rekenen niet mijn zwakste punt, en het is ons gelukt om hem bekant nog leger terug te geven dan dat we hem kregen. Het was wel echter goed in de gaten houden op de terugweg! De benzine is onderweg opgegaan aan de heen- en terugweg, en aan nog zo'n 200 km in de Grampians zelf. Wat is dat gaaf om daar te rijden zeg, met al het klimmen, dalen, haarspeldbochten, door de bossen en langs de valleien. Af en toe voel je je net een rallyrijder. Eerste ervaring van rijden in Australië was dus geslaagd!

Terug aangekomen in Melbourne was het zondags tijd om uit te rusten, te wassen, oude was te strijken, nog meer uit te rusten, vergeten om te proberen Wie is de Mol terug te kijken (dit MOET ik doen en ik hoop dat het mogelijk is!!) en ook vergeten om nog voor mijn werk op een rijtje te zetten wat ik al geleerd heb en wat ik nog wil leren etc (zal ik hierna snel doen). 's Avonds kwam mijn Australische huisgenoot met het spontane idee om met z'n allen te eten (te weten Camillie, Jacques, Silvia, hij en ik) en hij zou koken (is chef catering). Dat was zeker geen slecht idee. Pasta met kip, tomatensaus, paprika, ui, knoflook (en misschien nog wat meer) en aardappelsalade met aardappel, ui en mayonaise was zeer goed te eten.

Aan al het leuke komt echter een eind. Gelukkig ben ik deze maanden in de positie dat ook het werk leuk is. Vandaag was het namelijk weer tijd om aan de arbeid te gaan. Een week waarin ik vooralsnog een beetje van alles wat moet doen met een lichte focus op de crediteuren, en waarin we donderdagavond naar Brisbane voor Summer School zullen vliegen. Aangezien bijna alle collega's nog op vakantie zijn, was het vandaag een kwestie van het werk weer oppakken en kennis maken met de nieuwe HR collega. Gewoon rustig de draad weer oppaken. Het viel me alles mee.

Nu wordt het tijd om uit te kijken naar Summer School! Geen verkeerd vooruitzicht :)