White Night glory

Gisteren was het, als ik mij niet vergis, alweer precies 4 maanden geleden dat ik in alle vroegte de auto in stapte om mijn grote avontuur in Australië aan te gaan. Met een af en toe moeilijk afscheid, lange vlucht, beroerde nachtelijke aankomst, maar vooral supertijd en veel nieuwe vrienden in een geweldige stad zit ik nu alweer zo goed als op de helft van mijn reis en op 2/3e van mijn stage. Wat gaat de tijd hard! Het begint me al door te dringen dat er een soort van aftellen aan zit te komen - nog maar 2 maanden stage en dan 2 maanden reizen en dan begint alweer het WK voetbal (lees: zit ik alweer in het vliegtuig terug naar Nederland). Dat klinkt een stuk korter dan de bijna 4 maanden stage die ik er nu op heb zitten! Ik ben er echter wel achter dat ik het moment van terugvliegen naar Nederland (vooralsnog) niet vrees. De ervaring hier is echt top en ik heb het nog steeds super naar mijn zin, maar aan de andere kant begint het leven hier ook steeds 'normaler' te worden, en dan heb ik uiteindelijk toch liever mijn normale leven in het koude Nederland. Daarom kijk ik ook heel erg uit naar het beginnen met reizen, om nieuwe ervaringen op te doen. Wie weet komt het moment dat ik terug zal vliegen naar Nederland dan wel veel te snel voor mijn gevoel! Als ik er nu aan denk wat de plannen ongeveer zijn en hoeveel tijd ik daar voor heb, kan dat haast niet anders dan waar zijn. Eerst een maand om met Maarten naar Tasmanië te gaan en dan noordwaarts te rijden richting Brisbane. Dan nog een maand voor mezelf om verder naar Cairns te gaan, dan naar de Outback en als er nog tijd is naar Adelaide alvorens terug te gaan naar Melbourne. Dit is echter pas over twee maanden, dus nog te vroeg om er al te veel over na te denken!

Begrijp me dus niet verkeerd. Het leven hier in Melbourne is nog steeds prima - ondanks dat afgelopen week weer een wat frissere week was (graadje of 18 - door velen wordt dit meteen koud genoemd). Nog steeds ga ik met evenveel plezier naar mijn stage. De afgelopen week had ik mezelf voorgenomen weer wat actiever te zijn in het schrijven van de handleidingen en bij het helpen voor de crediteuren, salarisbetaling en management accounting. Dat is aardig gelukt. Met de handleidingen ben ik nu een aardig eind op weg en ik heb er vertrouwen in dat ik, zeker met het 'einde van de maand' gedeelte van de management accounting handleiding, volgende week een heel eind kan komen.

Afgelopen week was mijn begeleider zo aardig geweest om tegen een collega te zeggen dat ik zijn uitgavenclaim wel kon doen. Nou, daar was ik mooi klaar mee. Voor drie maanden aan bonnetjes voor taxi's en koffies met klanten - dat heeft me wel een tijdje zoet gehouden. Uiteindelijk was het de moeite echter waard, want afgelopen vrijdag nam hij me mee voor een drankje na het werk omdat ik dat wel verdiend had. Niet zeker meer of het inderdaad zo heet, maar ik geloof dat hij me daar een Old Fashioned liet proberen - whiskey met een vleugje sinaasappel door een stukje schil erin te doen, soda water en suiker. Een whiskey die naast warm ook een beetje verfrissend is. Niet verkeerd! Verder was het afgelopen week de verjaardag van mijn begeleider. Nu is hij wel de laatste man die daar wat om geeft, dus we hebben het bescheiden bij een klein cupcakeje gehouden om het te vieren.

Vorige week zondag werd het nog even uitgesteld, maar woensdags gingen Jacques en ik naar Lisa en Tristans huis om zelf lasagne te maken. Zoals ik al zei was het weer wat minder, en uitgerekend die dag na het werk was het aardig aan het regenen en stapten we een halte te vroeg uit met dank aan Lisa (no worries ;) ). Dan komt het toch altijd van pas dat ik als Nederlander altijd een parapluutje in mijn tas meeneem! Hoe dan ook, de lasagne smaakte erg goed en het potje pool na afloop was ook leuk! In de supermarkt waar we de boodschappen deden is verrassend genoeg een Nederlandse afdeling, met drop, mergpijpjes, rode kool, hagelslag, stroopwafels en noem maar op. Helaas vrij prijzig, maar daar heb ik toch wel een paar minuutjes watertandend naar staan kijken! Daarnaast werd ik er deze avond door Lisa nog even op gewezen dat de Australiër die twee weken geleden op St Kilda festival had opgetreden niet piano speelde, maar gitaar. Niet dat ik het verschil niet weet, maar om de een of andere reden was het me niet gelukt dit juist in mijn vorige blog te schrijven..

Op donderdag gingen Camille en ik met Jacques mee naar een bijeenkomst over Virtual Reality. Zoals jullie misschien weten zit Jacques in de IT en probeert hij nog steeds een baan te vinden. Door naar dit soort bijeenkomsten te gaan probeert hij zijn netwerk te vergroten en bovendien vindt hij het ook interessant. Virtual Reality klonk voor mij ook wel leuk en vooral dat er normaal gesproken ook gratis bier en pizza is, trok mij over de streep om mee te gaan. Geen pizza helaas, maar wel bier en chips. De presentaties zelf vond ik echter geen klap aan, dus dat is waarschijnlijk eens maar nooit meer. Wat wel leuk was om te proberen, was de Oculus Rift. Dit is een soort bril die je op je hoofd zet, waarmee je dan in een virtuele wereld belandt. Door je hoofd te draaien beweegt die wereld met je mee en kun je naar andere ruimtes gaan. Het reageerde niet op beweging van de benen (alleen op rotatie), maar er zijn ook variaties in ontwikkeling waarin dit wel mogelijk is. Wie weet dat we dit in de toekomst eens tegen zullen komen!

Van de virtuele wereld op donderdag, stapten we zaterdagnacht in en een verlichte wereld - eigenlijk een verlicht Melbourne. Het was White Night en dat is elk jaar een groot evenement. Van 7 uur 's avonds tot 7 uur s' ochtends zijn er allerlei optredens, kunstvoorwerpen en lichtprojecties (niet echt shows) te aanschouwen, die allemaal in het teken staan van uiteraard licht, maar ook geluid en andere kunstvormen. Hoogtepunten voor mij waren een optreden met een drummist, gitaristen, trompettisten, saxofonisten en een pianoman; de lichtprojecties op Flinders Street Station en andere gebouwen; en Purple Rain. Dit laatste was een kunstvoorstelling van watersproeiers (die met dat nevelige water), waarbij het water verlicht werd door paarse lampen en de bezoekers met een paraplu er doorheen konden lopen. Erg bijzonder! Dieptepunten waren er ook - het was niet allemaal even geslaagd. Een komiek - iets dat het midden moest houden tussen een mimespeler en een clown - lukte het niet om binnen vijf minuten grappig te worden. Waarom anderen wel moesten lachen is Jacques, Camille en mij nog steeds een raadsel. Daarnaast verwachtten we erg veel van de zogenaamde Eclipse. Iets waarbij de zon zou moeten worden geprojecteerd en deze verduisterd zou worden. Niets was minder waar - het enige wat er te zien was was een fel licht op de grond gericht, wat andere mensen deed denken aan de introductie van Mister Bean, waarbij hij hard op de straat valt in zo een zelfde soort licht. Dat was inderdaad het beste wat ik er ook van kon maken. En tot slot was er een misselijkmakende film gaande in een forum waarbij naakte mannen en vrouwen met haken in hun lichaam opgehangen werden en rondgedraaid. Nu is dat naakte al niet erg aangenaam, maar die haken verleidden mij niet om langer dan een minuut of twee daar te zitten - iets wat andere mensen wel vol wisten te houden.

Het was al met al een geslaagde nacht! Normaal gesproken stel ik niet echt verwachtingen, maar naar de White Night keek ik toch wel erg uit. Daardoor was het misschien iets minder spectaculair dan verwacht, maar alsnog erg bijzonder. De foto's zullen een kleine impressie geven van wat er te zien was. Wat de foto's niet zullen laten zien is het publiek dat er aanwezig was. Aan het begin van de nacht (wij vertrokken rond half 10) was het echt stervensdruk en moesten we voor sommige dingen ruim een uur wachten (wat we dus niet gedaan hebben). Aan het eind van de nacht (om 5 uur was ik thuis) was het nog steeds druk - maar wel wat minder - en waren het vooral (dronken) jongeren die nog rond aan het lopen waren. Hierdoor waren de rijen wat korter waardoor we aan het eind nog wat dingen konden bekijken die eerst te druk waren.

De afgelopen week weer een aardig zooitje medailles bij elkaar geraapt! Zelf ben ik zo gek geweest om vrijdag- op zaterdagnacht mijn wekker om vier uur 's nachts te zetten om de shorttrack te volgen. Helaas zonder successen voor de Nederlanders. Ook Ajax was niet uitermate best, om maar een understatement te gebruiken. Heb er echter alle vertrouwen in dat we weer kampioen worden, dus geen man overboord. Voor nu lijkt het me leuk om een klein overzichtje te geven van Australische 'slang' en andere Engelse uitdrukkingen (die misschien niet echt specifiek Australisch zijn) die ik de afgelopen vier maanden veel gehoord en soms zelfs gebruikt heb, als een soort overzichtje van mijn de eerste helft van mijn avontuur.

I reckon - een van de eerste dingen die ik zelf ben gaan gebruiken; betekent iets als 'ik geloof (dat)' of 'volgens mij'.

No worries - 'geen probleem'; de Amerikanen wisten mij afgelopen week te vertellen dat ik al aardig Australisch begin te worden omdat ik bovenstaande twee uitdrukking gebruik. Blijkbaar dus iets typisch Australisch.

Goodo - een typische gewoonte van Queenslanders om een o achter sommig woorden te plakken, zoals goodo en righto. Nouja, je raadt het al. Als je daar eenmaal aan begint is het lastig ermee op te houden.

Bagga - een term iets betekenend als 'shit' (of eigenlijk gewoon precies dat) wat ik zo nu en dan uit het kantoor van mijn begeleider hoor komen.

Far out - andere term die aangeeft dat dingen niet gaan zoals ze moeten gaan. Hoor ik ook geregeld op het werk voorbij komen.

Hubby - 'husband'. Waarschijnlijk ook typisch Queenslands.

Pokies - dit zijn de fruitmachines in de casino's.

G'day mate - 'goodday mate'; worden ook los vaak gebruikt. Toch leuk om te merken hoeveel mensen me hier als 'mate' beschouwen.

Daarnaast hebben vooral Queenslanders (het gaat vaak over Queensland, maar ik zit toch echt in Victoria) de gewoonte om 'eh?' (spreek een beetje uit als 'aih') achter een vraag te plakken in plaats van iets als 'isn't it?' of 'right?'. Een mogelijke vraag zou dus 'I reckon that's your hubby, eh?' kunnen zijn. Jacques heeft mij erop betrapt dat ik dit ook mijn vragen ook vaak zo afsluit.

Ongetwijfeld heb ik er nog een paar gemist, maar wees niet verbaasd als ik sommige van deze woorden bij terugkomst in Nederlands ineens gebruik ;)

Voor nu is het tijd om eens te gaan douchen (het is al kwart voor vijf 's middags). Een fijne week alvast voor iedereen!