Where power meets glory

Het is maandag, een beetje een ongebruikelijke dag voor mij om een blog te schrijven, maar het is de moeite waard want alle enthousiasme van de Formule 1 van gisteren zit nog in mijn lijf. En ik hoop op deze manier mijn enthousiasme beter over te kunnen brengen dan wanneer ik nog een paar dagen wacht. Bovendien is het een snelle update waard, want gaaf was het zeg!

Laat ik dus maar meteen met de deur in huis vallen. Voor iedereen die nog niet door had dat ik tickets had voor de Formule 1, die had ik dus. Samen met Enrico hebben we gisteren van half 11 s'ochtends tot een uurtje of 8 a 9 's avonds rondgehangen rond Albert Park, rond en zelfs óp het circuit. Verwachtingen stel ik niet zo vaak, ook deze keer niet. En als ik ze stel, stel ik ze vaak wat lager. Zo verwachtte ik deze keer dat het volgen van de race op het circuit zelf lastiger zou zijn dan om het op televisie te volgen. En die verwachting kwam uit. Het was dus goed dat ik die verwachting had. Maar wat een evenement is de Formule 1. Het is véél meer dan slechts een race. Het is véél meer dan de eerste race van het seizoen. Het is een belevenis. Het is een show. Het is een dag uit. Een dag met veel spektakel. Van skateboarden tot motorstunts, en van mooie uitzichten over Melbourne tot uitzicht op het circuit. Het is er allemaal. Zon, regen, wolken, warmte, kilte. Ook dat is er allemaal. Helaas geen regen tijdens de race.

Laat ik terug gaan naar de ochtend. Om half 11 stond ik te wachten op Enrico, en tegen elven was hij er en konden we naar binnen. Op het programma: race om 5 uur. Dat is dus 6,5 uur ander vermaak zoeken. We hadden niet verwacht dat dat zo makkelijk zou zijn. Met het programmaboekje in de hand zijn we langs veel verschillende auto's gelopen die het bekijken waard zijn. Wat echter nog meer het bekijken waard was, was het skateboarden. Een halfpipe waar ik niet vanaf zou durven (kan überhaupt al amper op een skateboard blijven staan), met een toernooi georganiseerd door Tony Hawk hemzelf. Tony Hawk, de skateboardlegende uit Amerika. Hem hebben we dan niet live gezien (wel op het scherm), maar hoe gaaf is het om een 10-jarige (!) al de meest waanzinnige stunts uit te zien halen. Vervolgens na de helft van het circuit rond te hebben gelopen om vast te kijken naar een goede spot voor tijdens de race, was er een eenwieler-, bmx- en motorshow, met springschansen en plateaus waarop allerlei acrobatische toeren werden uitgehaald met onder andere wheelies, stoppies en backflips. Tot slot, na het héle circuit (zo'n 5km) rond te zijn gelopen nog een show waarbij een maximum van 3 motoren in een bol met ik gok een straal van 5 meter rond aan het crossen waren. Allemaal erg indrukwekkend!

Daarnaast was er ook ruimte genoeg om zoals gezegd dus gewoon rond te lopen om het circuit te verkennen, met geweldig uitzicht over Melbourne zelf, en met overwegend zon. Af en toe ook regen en wat vaker bewolking, waardoor het soms ook fris was. Kortom, vier seizoen in een dag, waar Melbourne bekend om staat. En natuurlijk, hoe kan het ook anders: races. De eerste die we echt een beetje volgden was de V8 Supercars. Indrukwekkend om te zien hoe ze gewoon op enkele tientallen centimeters achter elkaar de bocht doorkomen op zulke hoge snelheden. Om half 4 was het tijd voor de Drivers Parade. Alle coureurs werden het circuit rondgereden om te zwaaien naar het publiek, waar wij dus deel van uitmaakten. Dit gevolgd door vliegshows van onder andere een (oorverdovende) F1, zorgden ervoor dat het enthousiasme groter en groter werden. En om 5 uur was het dan zo ver.

De warming up lap. Iedereen aan de hekken of achter andere mensen. Fotocamera's en telefoons in de aanslag. En ja hoor, de eerste auto's. Snel een zooi foto's maken en kijken of je wat goede hebt. Yes, precies een mooie van een Ferrari - snel even op Facebook gooien (toch even proberen wat mensen jaloers te maken) en klaarmaken voor de start. Ah, een tweede warming up ronde omdat iemand niet goed op de startpositie stond. Dit keer telefoon in de aanslag om een filmpje te maken. Ook leuk. Je komt er gauw genoeg achter dat het, naar verwachting, inderdaad lastig zal worden om de race tot in detail te volgen, en dat het je zeker niet het beste zicht hebt wat je kunt hebben. Toen was het tijd voor de start.

Je hoort de motoren in de verte. Je hoort het commentaar uit de speakers. Slechte start voor Hamilton, Rosberg pakt te leiding. En dan komen ze voor het eerst echt in de race voorbij. Wat een belevenis, wat een atmosfeer, wat een geluid. Het maakt helemaal niet uit dat je de race niet heel goed kunt volgen. Het gevoel dat je daar op het circuit hebt, heb je in de huiskamer niet. En dat gevoel is echt waanzinnig. Je ruikt soms het verbrande rubber. Je ziet een safetycar situatie ontstaan doordat een band precies waar jij staat van een auto valt. We zwaaien met zijn allen naar de camerahelikopter en we klappen wanneer twee mannen de band van het circuit af halen. Ja, Formule 1 is altijd meer dan slechts het rondjes rijden van auto's, maar nu was het nóg meer. Het was elke cent meer dan waard.

Zonder dat we het echt door hadden was de race afgelopen. Althans, we hoorden mensen klappen en wisten dat Rosberg de hele race aan de leiding lag, dus we namen aan dat hij gewonnen had, en inderdaad - de auto's kwamen ineens langzamer langsrijden. Helaas geen geweldige race van de Ferrari's, maar dat maakt op zo'n dag niet zoveel uit. Gelukkig een nog slechtere race voor Vettel en Hamilton. En dan komt het toetje. Eerst denk je nog - wat een stelletje debielen - wanneer je een aantal mensen het circuit op ziet klimmen, maar al gauw heb je door dat íedereen het doet en dan kun je moeilijk achterblijven. Het is moeilijk te bevatten voor iemand die niet van Formule 1 houdt, maar om daar te staan, te lopen, om een curvestone aan te raken en van dichtbij te fotograferen, om de finishstreep te fotografen, om de pits te zien, om een uitgevallen auto afgevoerd te zien worden, auto's in de pits te zien staan en het podium te zien, dat is een belevenis die het beleven waard is - zeker wanneer je het niet verwacht had. En dus, zoals jullie door mijn enthousiasme wel gemerkt hebben, was het dag om niet snel te vergeten. Dat ik lichtelijk verbrand ben neem ik op de koop toe.

Nu over naar de rest van de week, waar ik ook enthousiast over kan zijn, maar natuurlijk wel wat minder. Afgelopen weekend was, zoals vermeld in mijn vorige blog, een sportief weekend, met naast de Formule 1 ook mijn eerste Footy match als toeschouwer. Vrijdag speelde in het Etihad Stadium (10 minuten van mijn appartement - ideaal) Collingwood uit Melbourne tegen Fremantle uit Perth. Ondanks dat mijn begeleider zei dat het een saaie match was en Fremantle gehakt maakte van Collingwood, was het zeker de moeite waard! Zo spectaculair als me beloofd was vond ik het niet, maar als iemand die van sport houdt is het een mooie belevenis, en een kunst om de regels zo goed mogelijk te begrijpen. Er zitten misschien meerdere footy matches voor me aan te komen, en daar zal ik dan ook naar uitkijken!

Dat brengt me met een klein bruggetje bij de 'tipping' voor de footy en rugby waar we op het werk aan doen. Geloof het of niet, maar deze Dutchman gaat na 2 rondes fier aan kop in de tipping voor de rugby. Met 7 uit 8 goede inzetten in de 2e ronde lijkt het erop alsof ik de competitie al jaren volg, terwijl ik er in werkelijkheid niks vanaf weet. Dat zal ik de anderen die meedoen wel even inwrijven. En dan is nu het bruggetje naar mijn werk snel gemaakt. Daar gaat nog steeds alles goed. De handleidingen gaan allemaal de goede kant op (payroll en management accounting) of zijn af (crediteuren en debiteuren), en mijn begeleider had het er afgelopen vrijdag over dat ik mogelijk een cadeau bij Telstra, een telefoon- en internetaanbieder, kan uitzoeken, als beloning voor mijn werk voor deze maanden. Dat is een leuke verrassing!

Verder ging afgelopen week zijn gangetje. Eten met Jacques en Camille, en op woensdag ook met Lisa (tortilla's dit keer). Zaterdag nam Jacques een andere Fransman mee van de hostel die kok is geweest in een restaurant in Strasbourg waar Jacques Jirac ook regelmatig kwam eten (het is onzeker of hij ook echt voor hem gekookt heeft). Aardige knul, beetje vreemd, maar het eten was goed. Als voorafje een witvissalade (rauw, met citroensap, sinaasappel, mango en wat kruiden) en als hoofdgerecht een goede steak met saus van paddenstoelen en crème fraiche, en wat rijst. De vis was te doen, evenals de saus en de rijst, maar de steak was echt heel lekker.

Wat nog verder het vermelden waard is, is dat we donderdags na het werk wat gingen drinken met collega's. Zoals dat altijd eigenlijk gaat, beginnen we met aardig wat collega's en haken er steeds meer af. Nu haakten er na de (overheerlijke) pizzabrood en patat zoveel af dat we met zijn zessen overbleven. Ik verwachtte tegen achten wel thuis te zijn, omdat we immers toch allemaal moesten avondeten. Nou, mooi niet dus. Kwart over tien gingen we richting huis (lees: eerst even langs de Hungry Jacks - bijna gelijk aan Burger King). Het was een mooie avond, maar wel even schrikken wanneer je je hoofd de volgende dag op de foto's voorbij ziet komen waarbij je denkt, hoe kan ik ooit zo'n hoofd getrokken hebben. Bovendien was het even uitvogelen welke burger ik nou precies gekocht had voor $2,95 (zo bleek uit mijn administratie), maar daar kwam ik na de Formule 1 mooi achter toen we ook bij Hungry Jacks aten: een Chicken Royale. Geen verkeerde keuze dus. Verder gedraag ik me overwegend redelijk goed.

Mijn enthousiasme over vorig weekend en vooral de Formule 1 heb ik niet echt kunnen verbergen geloof ik, maar het was dan ook een hele mooie ervaring die het beschrijven meer dan waard is. Bereid jullie maar vast voor op een minder enthousiast verslag volgende keer, maar er zal wel weer wat moois op mijn pad komen! Wat precies weet ik nog niet, dat blijft een verrassing. Foto's zal ik morgen toevoegen (help me herinneren), omdat het nu al aardig laat is en ik morgen weer moet werken.

Fijne week allemaal!