On the Edge of Melbourne

Daar zijn we weer! Tijd voor waarschijnlijk het een na laatste verslag vanuit Melbourne, in ieder geval voor de komende twee maanden. Want ja, het werken en leven hier zit er bijna op en het reizen staat op het punt van beginnen. Het is Goede Vrijdag en het is jullie misschien al opgevallen, maar Australiërs hebben liever een extra feestdag dan een feestdag minder. Daarom is vandaag dus een vrije dag en volgende week vrijdag is het Anzac day, een andere reden om vrij te zijn. Wat dat precies inhoudt ben ik weer vergeten, maar dat zal waarschijnlijk in mijn volgende blog aan bod komen. Nu kan ik genieten van een lang weekend tot en met maandag, voordat ik nog drie daagjes aan de slag moet om mijn stage succesvol af te ronden.

De afgelopen week is het me gelukt om de handleidingen zo goed als helemaal af te ronden, en daarmee is dus ook mijn 'doel' zo goed als gehaald. Nog een paar kleine aanpassinkjes zullen nodig zijn komende week, maar dat mag niet zoveel meer voorstellen. Het zal raar zijn om afscheid te nemen van mijn collega's, simpelweg omdat ik het er super naar mijn zin heb (gehad). Bovendien zijn de laatste twee weken extra druk omdat het kortere weken zijn en er veel moet gebeuren. Gelukkig is er wel nog tijd voor een afscheidslunch komende dinsdag met de collega's van kantoor. Daarnaast zullen we nog wat tijd vinden om mijn stage te beoordelen en heb ik mijn begeleider gevraagd of ik een document mee kan krijgen waarin staat hoe ik als stagiair hier was en of ik mijn werk goed heb gedaan. Als reactie kreeg ik dat ik die wel zelf kon schrijven.. leuk idee, maar lijkt me toch niet echt handig. Maar ik krijg er wel eentje mee, dus mam, daar hoef je je geen zorgen meer over te maken ;) Dan zal donderdag dus mijn laatste dag zijn, waarna Maarten en ik naar Tasmanië gaan en dan is 2 mei mijn 'grote' afscheid, wanneer we wat gaan drinken en naar de footy gaan. Nog iets leuks om naar uit te kijken!

Mijn werk zal ik dus wel gaan missen - Melbourne zal ik minder missen. Het is een superleuke stad om in te wonen, maar ik heb alles gezien wat ik wilde zien. Bovendien wordt het steeds wat kouder en zijn er steeds minder evenementen gaande, dus het is een mooie tijd om naar het warmere noorden te gaan reizen. Ik heb alles dus wel gezien nu. De vraag is dan wat ik de laatste tijd gedaan heb. In de weekenden zijn het meer en meer dagtripjes, zoals naar de Dandenongs en Phillip Island. Afgelopen weekend was Camille terug in Melbourne om haar verjaardag te vieren en het leek haar leuk om weer een dagtripje te doen. Zo gezegd, zo gedaan. Het weer was nog onzeker, maar vrijdagavond laat besloten we dat we zaterdag wel naar French Island (hoe toepasselijk) konden gaan. En zo gingen we dus. Weer een auto gehuurd en na wat opstartproblemen (eerste keer in een automaat.., versnelling in D en gewoon remmen met rechts Tom.. dan kom je wel vooruit) kwamen we bij de ferry die ons naar het eiland zou varen. Dit eiland is een stuk minder toeristisch dan Phillip Island, en ontoegankelijk met de auto. Zoals gewoonlijk had ik weinig verwachtingen en we hadden ook weinig uitgezocht, dus toen we daar aankwamen bleek dat je of moet lopen, of een tour moet nemen, of een fiets moet huren. Lopen zou naar de general store al 3 kilometer zijn. Een tour voelden we niks voor. Bleef er dus 1 optie open - fietsen huren. En dat beviel goed! French Island is zeker niet speciaal qua natuur. Het is veel meer boerenland met koeien en schapen, maar om er gewoon een dagje op uit te zijn op de fiets (zonder helm, zoals in Melbourne moet) was een verademing op zich! Mijn conditie mag dan niet helemaal top meer zijn, maar slecht is hij ook niet, aangezien we ruim 30 kilometer zonder al te veel moeite (alleen Camille had het wat zwaarder) hebben kunnen afleggen. Heuvelopwaarts was aan het eind soms lastig, maar heuvelafwaarts blijft leuk. Stel je simpelweg eens twee jongetjes voor op een soort mountainbike op onverharde weg die zo snel mogelijk naar beneden fietsen met de wind door de haren en de zon op het hoofd. Nou, dat waren Jacques en ik dus in dit geval. Daarnaast was er een stukje route minder goed begaanbaar - volgens het vrouwtje die ons vertelde waar we heen moesten het vervelendste stuk - volgens Camille ook, maar volgens Jacques en mij een van de beste delen. Lekker beetje mountainbiken op ongelijke wegen tussen planten en bomen blijft leuk om te doen. Ook konden we weer wat koala's spotten op French Island, dus het was zeker geen weggegooid geld om er op deze manier een dagje tussenuit te zijn! Minder geslaagd was het zoeken naar een parkeerplaats 's avonds. Jacques en Camille sliepen samen in St Kilda, dus na hun afgezet te hebben ging ik op jacht naar een vrij plekje. Dat bleek op zaterdagavond niet zo makkelijk te zijn. Pas na meer dan een uur (!), toen ik net besloten had iets verder weg te parkeren, kwam ik er een tegen. Gelukkig was deze wel wat dichter bij mijn appartement.

De donderdag ervoor gingen Lisa, Tristan en ik vrij spontaan uit eten bij een India's restaurant. Aangezien het menu vol stond met kip was het niet zo moeilijk om te kiezen wat voor vlees we wilden. Dat werd kip. Het menu stond echter wel vol met allemaal gelijksoortige kipgerechten. Dat maakte het kiezen wat moeilijker. We willen nu eenmaal wel wat in een India's restaurant, maar niet teveel, dus uiteindelijk gingen we allemaal voor een medium spicy kipgerecht en dat was goed te eten! Daarna nog wat Australische bieren geprobeerd in de Carlton Club (waar we op mijn verjaardag niet binnen kwamen). Was gezellig!

De volgende dag zou ik met collega's wat gaan drinken en Tristan zou hetzelfde doen en daarna uitgaan. Eerst hadden Lisa en ik het plan om mee uit te gaan, maar toen had ik er nog niet aan gedacht dat ik die zaterdag vroeg op moest om naar French Island te gaan en dat we die vrijdagavond nog een auto moesten huren en alles regelen. Lisa ging echter wel mee met het drinken met mijn collega's. Het verschil moet er zijn, en dus kocht mijn begeleider een pot (285 ml) bier voor mij en kocht ik een pint (bijna 0,5 liter) voor Lisa (grote drinker.. ;) ). Mijn begeleider had alleen niet door dat in happy hour ze allebei $5 waren haha. Na een drankje en wat patat gingen we poolen in de RACV club (heeft iets te doen met auto's en verzekeringen), waar een collega lid van is. Nu heb ik op de uni wel regelmatig gepoold (toch Dave en Niels?), maar dit was poolen voor gevorderden. Wat een grote tafel was dat zeg. De wijn en sandwich konden niet voorkomen dat ik twee keer als verliezer afdroop, maar het was er niet minder gezellig om! Ik kan zeker zeggen dat ik een paar vrienden heb gemaakt met collega's die ik maar af en toe zie omdat ze bij klanten werken.

Camille was dus gekomen om haar verjaardag te vieren. En daar was het zondag tijd voor! Ze had een pizzatentje gevonden en daar gingen Jacques, Camille en ik naartoe. Van haar collega's kon er helaas maar eentje komen, maar zo vierden we toch haar verjaardag. De pizzatent was meer een bar dan restaurant. Er hing een vreemd maar leuk sfeertje! De pizza's waren spotgoedkoop op zondag ($4), dus dat was een mooie reden om er twee te nemen. Perfect waren ze niet, maar voor de prijs was er niks te klagen. De salami die ik op mijn tweede pizza had was wel wat scherper dan gedacht. Hoe dan ook, doordat ik die ochtend de auto had moeten terugbrengen was ik vrij moe en was het tijd om naar huis te gaan. Camille sliep die nacht nog bij mij omdat Jacques' huisbaas geen slaper toelaat. Voorwaarde was wel dat ik gewoon mijn Skype had en daarna Ajax zou kijken. Zo lag ik dus om half 1 's nachts klaar met oordopjes in om de mogelijke kampioenswedstrijd te kijken. Soms is het vervelend, maar ik ben gewoon teveel sportfan om dit soort dingen te laten schieten. Over twee weken lig ik waarschijnlijk dus weer klaar (bereid je maar vast voor Maarten), maar dat is gelukkig wel wat eerder op de avond.

Maandag was het tijd voor gezelschap uit Nederland. Tom van Dijk kwam na een reis langs Nieuw-Zeeland en Fiji aan in Melbourne. Na maanden van weinig bekende gezichten blijft het een mooi moment om een vriend uit Nederland welkom te heten! Door communicatieproblemen moest hij wel een uur wachten (op letterlijk 5 minuten van mijn huis), maar door een behulpzame Nederlandse vrouw kon hij me toch bereiken. Hij slaapt nu een week bij mij op de kamer. Dinsdag en woensdag overdag ging Tom zelf op pad, aangezien ik aan het werk was, maar woensdagavond gingen we er samen op uit. Ik had al gezegd dat ik alles in Melbourne wat ik wil zien gezien heb. Het laatste was woensdagavond - de Eureka tower! Een 88 verdiepingen tellend appartementencomplex, waar je op 285 meter hoogte rond kan lopen en van de uitzichten over Melbourne kan genieten. Als toetje kun je nog de Edge ervaren, waarbij je in een glazen box het gebouw uit wordt geschoven, waarna het glas zich van zijn witte kleur ontdoet en je zo naar beneden kijkt! Wat een ervaring! Bijkomend voordeel voor ons was dat we vlak voor de schemering gingen, dus we hebben Melbourne zowel bij licht als bij donker van bovenaf kunnen zien. We survived the Edge!

Daarna liet ik Tom nog wat dingen van Melbourne zien die ik aan iedere nieuwe persoon die ik rondleid laat zien, en tijdens het wandelen hadden we het over komend weekend. Het is een lang (paas)weekend, en dat maakte het voor Tom lastig om zijn bus te nemen richting Canberra, omdat het volgeboekt was. Zelf had ik nog geen plannen, maar ik wil heel graag naar Wilsons Promontory National Park, dus toen kwamen we op het idee om daar samen heen te gaan! Zondag en maandag zullen we dus toch samen op pad gaan, waar we eerst dachten dat we niet samen konden reizen omdat Tom twee weken voor mij zou vertrekken. We hebben nog niet een geschikte accommodatie kunnen vinden (alhoewel, de auto kan waarschijnlijk geen kwaad voor een nachtje), maar dat mag het vooruitzicht niet minder mooi maken. Ik kijk er erg naar uit!

Ik spring een beetje van dag naar dag in dit verslag, maar er is dan ook genoeg gebeurd. Gisteren hadden we met Jacques' collega's weer wat biertjes gedronken na het werk. Dinsdag zijn Tom, Lisa, Tristan en ik naar de voetbalwedstrijd Melbourne Victory - Guangzhou geweest, een Champions League wedstrijd waar Lisa en Tristan gratis kaartjes voor hadden (bedankt voor het uitnodigen!). Guangzhou (wie kent het niet - Lippi is er coach) had het jaar ervoor de Champions League gewonnen, en ik weet niet of het daarom was, of omdat Chinezen gewoon overal zijn, maar de tribunes zaten voor minstens de helft vol met Chinezen. Des te mooier was het dat ze met 2-0 terug naar huis werden gestuurd na een leuke wedstrijd.

Dat was het lange verslag voor dit keer. Jacques en ik gaan zo eten, waarschijnlijk in een restaurantje omdat de supermarkt dicht is op Goede Vrijdag. Tom is op de Great Ocean Road en gaat morgen naar Phillip Island. Zelf ga ik nog wat meer voorbereiden voor mijn trip en ben ik vandaag naar een gratis tentoonstelling over de 'moving image' gegaan (bv films en games). Deze vond ik niet heel spectaculair.

Hoe dan ook, er zitten dus nog drukke, maar leuke dagen aan te komen. Fijne Pasen allemaal!