Along the Pacific coast to Brisbane

No drama - zo eindigde ik mijn laatste blog. Zo gaat het met onze reis ook! Waar we in het begin nog moesten wennen aan het kamperen in onze van, zo ging dat de laatste tijd steeds beter. Het wordt nog steeds vroeg donker maar hoe meer we naar het noorden reden, hoe warmer het werd. Bovendien vonden we steeds vaker een camping waar we 's avonds gewoon ergens konden zitten of het centrum in konden duiken voor een drankje. Niks over te klagen dus!

Vanuit Newcastle hadden we het plan om door te rijden naar Port Stephens om walvissen te spotten. Niet wetende dat Port Stephens gewoon de naam is voor de regio (een grote baai) waren we eigenlijk al te ver gereden om de walvissen te spotten in Nelson Bay, maar de vrouwtjes van de Tourist Information zeiden ons dat we naar Tea Gardens door konden rijden om daar de ferry naar Nelson Bay te pakken. Zo gezegd, zo gedaan, dus een tijd later stonden we in Tea Gardens te wachten op een ferry die nog lang niet zou komen (wel genoeg pelikanen kunnen spotten!). Toen besloten we toch maar gewoon met ons busje weer terug te rijden naar Nelson Bay. We hadden helaas al gehoord dat we precies twee dagen te vroeg waren voor walvis spotten, maar als alternatief hadden we nu dolfijnen spotten in gedachten! We hadden nu meer geluk want toen we in Nelson Bay aankwamen konden we bijna gelijk de laatste tour pakken en zo zaten we dus binnen drie kwartier op het water. Daar gingen we dus. Ik heb volgens mij nog niet vaak verteld dat er heel veel Aziaten zijn in Australië. Nou, die zijn er dus. Met name in Sydney. Dit was echter een toppunt. Het leek wel of we op een Aziatische tour zaten, met ik gok zo'n 95% Aziaten. Hoe dan ook, na drie kwartier varen hadden we nog geen dolfijnen gezien en ik begon het een beetje somber in te zien, totdat de kapitein ineens zei dat er een dolfijn rechts van de boot was! Wij dus met zijn allen naar rechts, en ja hoor, daar zwom er een. Toen was hij links, dus wij weer met zijn allen naar links. En ja hoor, daar was hij weer. Zo ging dat een tijdje door en we kregen ook een redelijk goed zicht op twee dolfijnen samen, totdat Maarten en ik het geluk hadden dat we net links stonden toen een dolfijn echt net naast de boot omhoog kwam. Dat was toch wel leuk als alternatief voor de walvissen!

Aangezien we aardig wat tijd verloren hadden vanuit de Blue Mountains op weg naar Byron Bay reden we die middag nog een flink stuk door tot Port Macquarie om te overnachten. Het was nog even lastig om een camping te vinden, maar een betere hadden we voor Maarten niet kunnen treffen, want daar heeft hij de volgende ochtend nog koala's in het wild kunnen spotten! Die dag hebben we ons busje in een stuk door laten rijden naar Byron Bay, om er twee nachten te blijven. Nu zag ik in Toms (die bij mij was) blog vluchtig dat hij het jammer vond dat hij daar maar twee dagen kon blijven (ik ga hopelijk vandaag je laatste twee blogs kunnen lezen ;) ) - daar is geen woord van gelogen! Wat een gave sfeer hangt daar. Het is klein - veel kleiner dan verwacht - en er hangt een soort hippie-/hipstersfeer, maar niet zo erg dat ik me er niet thuis zou voelen. Iedereen is gewoon relaxed, loopt in korte broek of met een surfplank onder de arm en doet waar hij zin in heeft. Zoals Tom zei: 'Don't worry, be happy'. De eerste avond zijn we de 'stad' in gegaan om wat te drinken en naar de footy en rugby te kijken. De tweede dag stonden er wat dingen net buiten Byron Bay op het programma.

Ten eerste Nimbin, en dit is dus wél echt een hippietown. De geur van wiet komt gelijk je neus binnendringen, magic mushrooms worden je gelijk aangeboden en locals zitten in de plaatselijke bar samen muziek te maken. Leuk om te zien! Met ons eigen Lou Reed busje hadden we nog wel een aardige binnenkomer (we vielen niet buiten de boot), maar het is toch niet helemaal Maarten en mijn pakkie an. We hebben dus even een indruk opgedaan en toen zijn we doorgereden naar Nightcap National Park. Hier heeft ons busje een vrij lange off road vol met kuilen moeten overleven, maar toen konden we wel aan onze eerste wandeling beginnen. Een wandeling over een bospaadje naar een - zo bleek uiteindelijk - weinig boeiend uitzicht. De wandeling ernaartoe was ook niet echt spectaculair, dus als het volgende niet was gebeurd was het een weinig verheffende tijdsbesteding geweest. Rustig doorlopend, stap voor stap, Maarten voorop in lange broek en jas, ik erachteraan in korte broek en t-shirt, kwamen we ineens tot het volgende gesprek. Althans, gesprek..

Maarten: (harde gil en stuift vooruit)
Tom: Wat gebeurt er?
Maarten: Slang!
Tom: (kijkt naast zich, ziet een grote dikke slang op nog geen halve meter, gilt en stuift vooruit)

Daar liepen we dus zonder dat we er erg in hadden ineens naast een 2 a 3 meter lange python! Nu wilde ik graag een slang in het wild spotten, maar dit.. dit is wel meer dan genoeg! Vanaf nu loop ik nooit meer op bospaadjes in slangengebied zonder iemand die verstand van slangen heeft. En voortaan doe ik dan ook een lange broek aan. Want we moesten ook nog terug over hetzelfde pad. Bij het uitzichtpunt zagen we nog (vermoedelijk) een red belly. Deze blijken een stuk gevaarlijker te zijn maar lag gelukkig gewoon een stukje verderop in het gras. De terugweg waren de ergste 30 minuten in mijn leven. Maarten weer voorop, ik erachteraan. Hart in mijn keel. Hopen dat de python weg was en dat was hij gelukkig. We schrokken nog wel van een andere red belly die in de bosjes wegdook, maar wat was ik blij toen we weer boven waren. Voor mij hopelijk nooit meer een slang naast me! Het volgende op het lijstje is nu een krokodil :)

Daarna reden we naar een andere parkeerplaats waar we een wandeling naar een waterval konden doen. Om een duidelijke reden en omdat Maarten vrij moe was, deden we deze maar niet. We zijn nog doorgereden naar een ander uitzichtpunt bij een waterval wat nog de moeite waard was, voordat we teruggingen naar Byron Bay. Hier kwamen we tijdens het eten twee Duitse (hoe kan het ook anders) meiden tegen met wie we 's avonds uit geweest zijn. Zo was het leuk om tijdens het campingleven toch ook een beetje afwisseling te hebben dat we de stad in konden om wat te drinken! De volgende dag gingen we nog even naar de vuurtoren, waar we op het oostelijkste puntje van Australië stonden, voordat we op weg gingen naar de Gold Coast, met (zo noemen ze het zelf) Surfers Paradise - een must go voor surfers dus.

Zo bijzonder was de Gold Coast niet. Je kon duidelijk merken dat het buiten het hoofdseizoen was. Maar toch had de Gold Coast voor mij ook een nieuw hoogtepunt. En dat was op bezoek gaan bij de Gold Coast office van mijn werk. Want daar zaten dus de twee collega's die mij op afstand het meest geleerd hebben. We hebben elkaar maar een keer eerder gezien (op Summer School), maar het voelde toch alsof we elkaar al heel lang kenden. Ik ben dan ook blij dat ik daar even langs ben gegaan! Tenminste, even.. we zijn er ruim twee uur gebleven en hebben het over van alles en nog wat gehad. Toen werd het echter wel tijd om te gaan. Eerst zijn we naar een natuurgebiedje gegaan waar we langs de kust over het water uit keken en de surfers aan het werk zagen. Daarna zijn we - we waren het eigenlijk niet van plan - de Q1 Skypoint op gegaan, de uitkijktoren van de Gold Coast. Gelukkig was deze weer veel leuker dan die van Sydney, en vergelijkbaar met die van Melbourne. Daar hadden we dus nog mooie uitzichten!

Onze laatste volledige dag met ons busje stond in het teken van Springbrook National Park en de rit naar Brisbane. Springbrook was eigenlijk een weg met uitzichtpunten. Niet vermoeiend dus en geen slangengevaar. Sterker nog, de uitzichten waren met de Gold Coast op de achtergrond en waren daarom erg mooi! We kwamen nog een auto tegen die van de weg was geraakt en tussen de bomen was blijven hangen, maar daar zat gelukkig niemand meer in. Toen zijn we richting de Natural Bridge gereden. Een wandeling van ongeveer een kilometer brengt je rond een soort grot met een gat aan de bovenkant waar een waterval doorheen valt. Een plaatje! Daarna moesten we echter richting Brisbane, voor onze laatste nacht op een camping. Dit was nog maar een klein stukje rijden, dus we kwamen op tijd aan op een zo leeg mogelijke tank omdat we ons busje de volgende dag in moesten leveren. Dit lukte aardig. De volgende morgen hebben we al onze spullen weer ingepakt, hebben we het busje een beetje schoon gemaakt en gingen we maar even ontbijten. Nou. We zijn een paar keer mensen twee keer op verschillende campings tegengekomen (drie keer in totaal). Dit keer kwamen we twee mensen voor de derde keer tegen! Dan zie je ze zitten, denk je van, dat kan haar wel weer eens zijn, kijk je naar Maarten en zie je dat hij ook een vragende blik heeft, dus dan gok je het er maar op en zeg je weer hello. En ja hoor. We hadden het goed. Weer even mee gesproken dus en wie weet komen we elkaar nog wel een keer tegen! Al is de kans wel veel kleiner nu, omdat wij dus ons busje moesten inleveren en nu niet meer camping zullen hoppen. Bij het inleveren van ons busje hoefden we eigenlijk niks te doen, buiten het neerzetten van ons busje en onze spullen eruit te halen. Dat zal verder wel goed zijn vermoeden we.

Als dat nog niet het echte 'backpackerlife' was, dan begon hij daar. 18 kilo op je rug, rugtas op je buik, tasje met eten in de hand. Zo zal ik de komende maand door de straten van Australië moeten lopen. Maarten en ik hebben een hostel in het centrum van Brisbane gevonden die niet heel leuk is verder. Onze kamergenoten (voornamelijk Iers) zijn aardig, maar buiten dat is er niet echt een leuke algemene ruimte waar je iedereen ontmoet. Dat maakt verder weinig uit, want morgen zal Maarten naar huis vliegen en zal ik verder gaan reizen met Jelle, een andere vriend uit Nederland. Met hem hebben we gisteren afgesproken en wat gegeten. Zo zie ik in die paar maanden toch heel wat bekenden uit Nederland!

Brisbane heeft verder een sfeervol centrum, maar deze is erg klein en de stad heb je dan ook al gauw gezien. Het voelt een beetje als Melbourne in het klein, met dat verschil dat het hier op dit moment wel veel warmer is. Aangezien we genoeg te regelen hebben (foto's, blog, verdere reis etc) hebben we de drie dagen wel nodig, maar daarna zal de reis met Jelle verdergaan naar Cairns! We hebben een tour geboekt voor Fraser Island, Whitsundays en daar zitten nog wat andere stranden bij, en we willen eerst nog een paar dagen naar Noosa, een national park net boven Brisbane. Genoeg te zien dus nog de komende tijd! En genoeg om naar uit te kijken! Morgen duiken we nog even de stad in voordat het tijd is om Maarten weer uit te zwaaien. De tijd vliegt voorbij! Voor mij is het ook nog maar een ruime maand en dan zit ook ik weer op het vliegtuig naar huis. Ik kijk er erg naar uit om iedereen weer te zien, dus voor mij is het ook niet erg dat ik weer naar huis moet dan. Maar die laatste maand ga ik eerst nog volop van genieten!

Dit keer heb ik wel wat tijd voor foto's, dus die komen er zo aan, ook bij mijn vorige blog!