Eindelijk poffertjes

Tijd voor weer een nieuw verslag. Afgelopen week was echt een topweek. Met festivals, Chinees nieuwjaar en onverwachts veel nieuwe vrienden voor de deur, was het eerst zaak om vorige werkweek goed af te sluiten. Dit keer slechts een korte update over mijn stage, want het gaat er nog steeds goed en ik heb het nog steeds prima naar mijn zin. Mijn stagebegeleider wil me meer en meer bij het management accounting betrekken, waardoor er ook verwacht wordt dat ik de handleiding voor de crediteuren en salarisbetaling snel af heb. Daar ben ik dus mee aan de slag gegaan, en dat hoop ik komende week zo goed als af te kunnen ronden. Afgelopen werkweek zag er min of meer hetzelfde uit. Met pieken qua drukte op dinsdag en donderdag door respectievelijk de salarisbetaling en het importeren van rekeningen en onkostenvergoedingen zijn het drukke weken, waarin vaak pas op de dag zelf duidelijk wordt wat er gebeuren moet. Leuk is echter wel dat ik meer en meer betrokken wordt in de 'afsluiting van de maand', wat inhoudt dat alle gegevens in ons accountingssysteem moeten staan, moeten kloppen en ook op zo'n manier gepresenteerd worden dat de CFO (mijn begeleider) zijn verhaal kan doen aan de directie. Erg interessant!

Terugkomend op vorig weekend, dat was het weekend dat er voor mij zorgde dat ik de afgelopen week niet al te veel geslapen heb. Elke dag van zondag tot en met donderdag rond 1 uur mijn bed in, om er weer rond 7 a 8 uur naast te staan. Het was de gezelligheid waard! Vandaag heb ik het er maar even van genomen om goed uit te slapen. Zaterdags en zondags was er een Latin Festival, wat mede georganiseerd werd door de vriend van een collega. Zij vroeg of ik wilde komen en aangezien het gratis was en in de buurt, was dat zeker een goed plan. Die vrijdag was er ook een feest op een boot voor hetzelfde evenement, waarvoor ze me een gratis kaartje wilde geven, maar gezien mijn salsa-(on)kunsten heb ik die vriendelijk geweigerd. Zaterdags echter, gingen de Fransen en ik aan het eind van de middag ernaar toe. Het was nog niet heel speciaal - niet echt een festival met een groot podium en veel muziek, maar meer eettentjes, een bar en een klein podium met wisselende optredens,maar toch was het leuk om er te zijn. Later die dag gingen we richting de Chinese nieuwjaarsevenementen, want het was immers het weekend van het Chinese nieuwjaar. We zagen enkele optredens met een draak en leeuwen zoals je die wel kent van televisie. Speciaal om te zien. China is niet mijn favoriete bestemming, maar mocht ik daar een keer heen gaan, dan moet het eigenlijk met nieuwjaar zijn. 's Avonds was er een vuurwerkshow aan de rivier. Met de mooie show van Australia Day in ons achterhoofd, verwachtte ik er niet al te veel van, en dat blijkt toch altijd weer een goed iets te zijn - niet teveel verwachten. Want ook deze was zeker de moeite waard! Niet zo mooi als die van Australia Day, maar het was verbazingwekkend hoeveel vuurwerk ze vanaf 3 (geloof ik) plateaus op het water de lucht in konden schieten.

Zondags hadden Jacques en Camille met wat vrienden afgesproken op het festival, en ik had afgesproken met een Nederlandse jongen waarvan ik via Stagehuis (die hielpen met het zoeken naar mijn stage) wist dat hij er ook zou zijn. Bovendien was Enrico (mijn Italiaanse vriend) ook weer eens van de partij. We waren echter vroeg, dus in het begin was het een beetje rondkijken wat we gingen doen, en gingen we weer even naar de Chinese evenementen. Die waren een stuk minder boeiend dit keer. Toen het echter tijd werd om terug te gaan naar het Latin Festival om mijn collega te zien (voor de gezelligheid en als bijkomstigheid wat gratis Corona's) en de nieuwe mensen te ontmoeten, begon de week pas echt. Met de oude en nieuwe vrienden praatten we wat, dronken we een drankje en keken/luisterden we naar de optredens. Erg gezellig!

Eigenlijk bijna te gezellig om waar te zijn, dus 's avonds gebeurde een van de meest vreemde dingen die ik tot nu toe meegemaakt hebt. De 2 Franse vrienden van Jacques en Camille die we ontmoet hadden, waren aan het couchsurfen, wat inhoudt dat je gewoon bij iemand thuis op de bank/vloer slaapt. De man van Peru waar ze bij sliepen was ook op het festival, en dat was tot voor het eten ook gewoon een aardig en enthousiast iemand. Natuurlijk ook degene die het best kon salsadansen. Toen we echter wat eten gingen halen zeiden de Francaises dat ze zo weer terug zouden zijn, maar in plaats daarvan gingen we net buiten de bar op het gras zitten om rustig te kunnen eten. Vervolgens bleek dat ze binnen 10 minuten aardig wat sms'jes en telefoontjes hadden gemist van hem, omdat hij weg wilde (ofzo). Wij een beetje gehaast terug naar de bar, waar bleek dat zijn humeur 180 graden was omgeslagen, en de Francaises niet meer in zijn huis wilde hebben. Vreemd verhaal dus. Zij snel naar zijn huis, om hun spullen te halen, en als oplossing bleven ze een nachtje bij mij slapen. Dat was dus gelukkig geen probleem voor ze. Ze hadden hun eigen matrasje, dus dit keer hoefde ik niet op de grond te slapen ;)

Hoe dan ook, de volgende dag, na een korte, warme nacht doordat het wat tijd kostte voordat ze hier waren, wisten ze een hostel te vinden waar ze de rest van de week konden blijven. De Nederlandse jongen, Tristan, had het plan om maandags naar een festival in St Kilda (waar het strand is) te gaan en nodigde ons uit. Na het werk bleek echter dat het vrij slecht weer was en toen we er aankwamen dat het die dag echt niks voorstelde. De lucht was dreigend (na een snikheet weekend) en we zagen maar twee tenten waar geen muziek of iets uit kwam. Reden genoeg dus om snel wat te eten bij de McDonald's en daarna naar hun hostel te gaan om te kaarten. Dave, Niels, dat presidenten blijft toch een leuk spel!

Dinsdags besloten we om in mijn appartement samen avond te eten. Dat was voor het eerst in mijn leven dat ik me alleen moest zien te redden tussen vier Fransen. Dat verging me echter prima en ze hebben me zelfs een nieuw kaartspel uitgelegd, wat ook zeker de moeite waard is. Woensdags was het weer tijd voor de Queen Victoria Night Market. Tristan zou ook weer komen, en hij zou een Nederlandse vriendin (Lisa) meenemen. Jacques en Camille hadden twee Amerikanen uitgenodigd die ze eerder ontmoet hadden. Met een flinke groep zijn we dus de eettentjes afgestruind, waar wij als Nederlands alle drie een bordje probeerden met kangoeroe, krokodil en emoe. En dat was echt lekker! Het was niet zoveel, maar zeker die emoe is de moeite waard. Van krokodil had ik geen idee wat ik moest verwachten, maar het was gewoon een goed stuk vlees, waarvan je niet merkte dat het in het water leeft.

Dit keer was het gelukt om enthousiastelingen te vinden voor de poffertjes. De twee Francaises wilden deze wel proberen, en na een 'Ik wil poffertjes' 'met boter en suiker' (wat begrepen werd), was het dan eindelijk tijd ze te proberen. Zelf vond ik ze niet slecht, maar zeker niet zo goed als we ze kennen, maar de buitenlanders vonden ze lekker, dus we hebben er weer wat fans bij. Het verbaast me sowieso dat ze hier zo populair zijn, aangezien de meeste Nederlanders (denk ik?) ze eigenlijk maar eens per jaar eten.. 's Avonds was het nog tijd om een bar op te zoeken, en de volgende dag zouden de twee Francaises vertrekken om de Great Ocean Road te doen. Ze komen misschien nog even terug, dat is even afwachten.

Donderdags gingen we daarom met de Amerikanen en Jacques maar weer eens de pubquiz doen waarvan ik in een van mijn eerste verslagen had gezegd dat we die zéker vaker zouden doen. Nou, we hebben hem nu in ieder geval vaker gedaan. Onze kennis was niet goed genoeg om gratis jugs te winnen, maar met een het vouwen van een vliegtuigje die het verst kwam en gewoon een gulle bui van de de presentator hebben we er toch twee kunnen krijgen. Bovendien werden we derde, wat goed staat voor $15, wat ook een jug is ($14). Om maar even niet te noemen dat er maar vier teams waren waarvan de laatste pas halverwege instapte..

Dat was de laatste avond dat het laat werd. Ik heb de week op mijn werk goed overleefd omdat het niet té laat werd, maar gisteren was het toch tijd om een keer bijtijds naar bed te gaan en uit te slapen, wat ik vandaag dus gedaan heb. Voor dit weekend staat eerst een rustige dag op het programma waarin ik mijn gebruikelijke dingen doe - wassen en de was ophangen. Goed nieuws voor mij is dat Enrico mee wil naar de Formule 1 in maart en vrij heeft van zijn werk, dus daar ga ik zo snel mogelijk even achteraan! Morgen gaan we weer het festival proberen in St Kilda met in ieder geval Jacques, Tristan en Lisa. Het schijnt dan een stuk leuker te zijn. Bovendien is het een stuk warmer, want net als afgelopen weekend zullen we nu ook weer de 40 graden aan gaan tikken.

Daarnaast ga ik natuurlijk de Olympische Spelen proberen te volgen. Hopelijk lukt het Kramer om goud te winnen vanavond (voor jullie vanmiddag). Zolang hij maar in de juiste baan blijft schaatsen. Wel raar trouwens om aan schaatsen te denken terwijl ik hier zo langzamerhand begin weg te smelten in mijn kamer. De Olympische koorts hier in Australië is logischerwijs niet zo hoog, dus wie weet kan ik ze enthousiast maken. Anders wordt het gewoon een kwestie van zoveel mogelijk wedstrijden/samenvattingen/berichten proberen te volgen om op de hoogte te blijven.

Groeten weer vanuit Melbourne en tot de volgende keer!