Goud goud goud!

Hoe kun je de week beter beginnen dan met een grote verrassing? Nou, met een áángename verrassing. 'What happened?', waren de eerste woorden van de CFO maandagochtend toen hij zijn kantoor zag. Wij waren al aan het werk en hadden niks doorgehad, dus waren meteen nieuwsgierig: 'What happened'? Toen we een blik wierpen in zijn kantoor zagen we 'what happened'. Op de tweede verdieping was een enthousiasteling de vloer van het leegstaande kantoor daar aan het pleisteren. Daarbij had hij wel een gat opgemerkt in de vloer, maar hij dacht dat dit niet door zou lekken. Nou, dat deed het dus wél. En dat gat zat precies boven het kantoor van mijn begeleider. Dus zijn bureau, beeldscherm, toetsenbord, telefoon, muis, stoel en vloer zaten allemaal onder het cement. Gelukkig neemt hij altijd zijn laptop mee naar huis, dus het was verder niks om ons druk om te maken (dat deden we dan ook niet). Eigenlijk was het gewoon een bijzonder (lachwekkend) moment om de week te beginnen. Minder lachwekkend is dat hij daardoor twee dagen náást mij moest werken, maar ook dat heb ik overleefd..

Natuurlijk moest er ook gewoon gewerkt worden afgelopen week. Mijn focus lag voornamelijk op het afronden van de crediteurenhandleiding, en dat is dan ook gelukt. Deze hebben we afgelopen week ook gelijk al besproken, evenals de debiteurenhandleiding, en voor beide zag het er goed uit, maar vanzelfsprekend moet er nog wel een en ander verbeterd of aangevuld worden. Afgelopen week was ook de eerste keer dat ik grotendeels zelfstandig de salarisadministratie heb gedaan. Dus vanaf nu weet iedereen wel dat ze me niet al te boos moeten maken.. als ze gewoon betaald willen worden. Komende week zal mijn focus vooral liggen op de salarisadministratie handleiding, en op het meer en meer betrokken worden bij management accounting (wat dus al vanaf het begin gebeurt). Het is wel even wennen, want ik weet op dit moment vaak nog niet wat me te wachten staat op een dag. Hierdoor is het soms wat moeilijker om de motivatie te vinden om echt hard aan de slag te gaan (hele dagen aan de handleidingen besteden is ook niet het leukste). Mijn doel voor komende week is dan ook om wat actiever met management accounting en het afronden van de handleidingen aan de slag te gaan!

Als verrassing nam een collega me maandag mee voor een lunch bij de RACV club, een club voor automobilisten die uitgegroeid is tot een chique club met eetzalen, biljarttafels en louncheruimtes. Een club dus waar je niet zonder overhemd binnen kan komen en laat ik die nou net altijd dragen op het werk. In sommige eetzalen kom je niet binnen zonder pak en strop, maar in de lunchbuffetruimte ben je welkom als je netjes gekleed bent, dus daar hebben we het maar eens van het eten genomen - met een biertje (dit doe ik normáál nóóit tijdens het werk ;) ). Dat was een goede lunch!

Wat bij jullie eerder doordrong dan bij mij, is dat we hier veel last hebben/hadden van bosbranden. En ook wel aardig dichtbij dit keer. Met een aantal nieuwsgierige berichtjes (Anita, klopt het dat je jouwe moest sturen nadat ik na een klein uurtje nog niet op die van mam en pap had gereageerd? :P) werd het mij ook duidelijk, en inderdaad, gedurende de week kon je in de stad een rokerige nevel zien hangen. En af en toe ook een rokerige geur ruiken, maar dat kon ook van een sigaret van een voorbijganger zijn geweest. Hoe dan ook, de regen die er gistermiddag even was (precies toen wij in t-shirt, korte broek en teenslippers buiten liepen), was wel even nodig. Hoe het nu met de bosbranden staat weet ik niet precies, maar ik heb het gevoel dat ze in ieder geval minder worden. Door de regen is het in ieder geval een stuk helderder in de stad.

Je zou zeggen dat het afgelopen week dan extreem heet zou moeten zijn geweest. Dat was niet het geval. Vorige weekend was heet (weer lekker richting de 40 graden), maar gelukkig een stuk aangenamer dan in de eerste echt hete week. Gedurende de week is het echt gewoon lekker geweest met een temperatuur van ik gok rond de 25 a 30 graden. Het probleem was echter dat het 's nachts niet veel afkoelde vaak en het al lange tijd niet geregend had.

Dat het heet is, is natuurlijk geen reden om niks te doen. Afgelopen zondag was de laatste dag van het St Kilda festival. Ik geloof dat ik al gezegd had dat we daar doordeweeks toen heen wilden, maar er er niks gaande was. Nou, afgelopen zondag was er zeker wat gaande! Eerst ontdekten we dat het gewoon niet te doen is om met een grote groep bij elkaar te blijven. Ik had met Tristan en Lisa afgesproken daar, en Jacques en Camille hadden wat Duitsers en een Taiwanese meegenomen. Toen we elkaar gevonden hadden wilden de Duitsers echter eerst lunchen, dus onder het mom van 'we zien elkaar later wel - wachten jullie hier?', besloten we even op te splitsen. Dat wachten jullie hier werd met ja beantwoord maar niet uitgevoerd en achteraf bleek dat Jacques en Camille de Duitsers ook al gauw verloren waren. Bleef dus over dat ik met Tristan, Lisa en wat vrienden van hun de dag door heb gebracht (Belgische, met echt Vlaams accent, drie Mexicaanse dames en later ook nog een handjevol Fransen). En die dag was zeker geslaagd! Een gratis festival met 9 podia, goed weer (het was al wat afgekoeld), goede zangers en bands, dat mogen ze vaker doen. Als hoogtepunten een piano en mondharmonica spelende stereotype Aussie (blonde krullen, bruin hoofd, witte tanden - waarschijnlijk ook een surfer), de band Art vs Science (opzoeken waard voor rockliefhebbers) en Alison Wonderland, een vrouwelijke DJ. En dan merk je meteen dat Nederlanders inderdaad net een stukje langer zijn dan Australiërs en alle andere import hier, want ik kon zo over alle hoofden voor me heen kijken, terwijl ik in Nederland zelf toch echt maar een gemiddelde lengte heb en geen zicht zou hebben gehad.

Gisteren werd het, nadat Jacques en ik eerst een andere Fransman Melbourne hadden laten zien - met natuurlijk weer Hosier Lane (graffiti) -, na ongeveer een maand eíndelijk weer tijd om met Silvia (en Jacques) wat te drinken. Aangezien zij zo'n beetje elke dag tot 's nachts werkt en en ik juist overdag, was het tot nu toe niet mogelijk, maar gisteravond om half 12 wisten we toch een gaatje te prikken. En alsof dat na een maand dan nog niet genoeg is, werkt ze vanavond maar tot 6 uur dus kunnen we zelfs met z'n allen avondeten. Hierdoor moet de lasagne met Tristan en Lisa wel even uitgesteld worden (sorry daarvoor ;) ). Die zal ook zeker gaan smaken, want afgelopen week hebben we zelf pizza gemaakt die moeilijk te overtreffen zal zijn!

Tot slot nog wat over onze goudoogst. Wat een feest is dat zeg. Helaas kan ik niet echt veel van het schaatsen volgen - de races beginnen vaak 's nachts en het blijkt vrij lastig om herhalingen te zien die niet geografisch gebonden zijn (zoals bij de NOS) of geblokkeerd zijn (op de rest van het internet) - maar ik kan mijn enthousiasme toch moeilijk verbergen. Elke ochtend wakker worden met wéér een medaille (of drie), dat voelt toch goed. Ook het brons van Sjinkie Knegt (wat ik wel live kon zien) werd ontvangen met een vreugdekreet en -dans in een buiten Jacques verder lege huiskamer. Zo probeer ik toch een beetje het Nederlandse enthousiasme op de Fransen over te brengen, maar vooralsnog zonder succes. Voor wie mijn mening wil weten in de discussie over het enthousiasme van ons koningspaar - dat mogen ze lekker blijven doen! En hopelijk kunnen ze dat ook nog vaak doen, maar daar ga ik wel van uit. Na de deceptie van Verweij (nouja, toch zilver) wordt het weer tijd voor een 1, 2, 3tje vandaag!

Komende week dus weer een week met veel sport voor de boeg! Hopelijk oogsten we nog wat medailles. Tot volgende keer!

Ohja, vergeet bijna te vermelden dat Enrico en ik kaartjes hebben gekocht voor de Formule 1 volgende maand!! Yeah! 8)